Spreken is silver, zwijgen is goud...
Blijf op de hoogte en volg Amy
21 Februari 2014 | Suriname, Paramaribo
Hallo lieve mensen!
Mijn eerste 3 stagedagen zitten er inmiddels op en ik kan jullie vertellen dat deze erg indrukwekkend waren! Dinsdag hebben we eerst gesproken met onze stagebegeleidster en de directeur van de instelling over wat onze taken zullen zijn en over hoe onze eerste dagen in SU waren. Dit gesprek was erg leuk, ze staan open voor veranderingen en gaven ons een welkom gevoel. Ook hebben we alle geldzaken geregeld (oh ik voel me zo volwassen ;)) en hebben we kennis gemaakt met alle medewerkers die er die dag waren. Wat zijn dit er veel, veel te veel om te kunnen onthouden!
De instelling biedt aan ongeveer 38 kinderen opvang, deze kinderen zitten hier, omdat ze nergens anders worden aangenomen door hun beperking. Hier is het zo dat kinderen als het waren worden gecategoriseerd: blinde kinderen gaan naar een opvang voor blinde kinderen, kinderen met gehoorproblemen naar een daarvoor bestemde opvang etc. Maar waar kunnen dan de kinderen terecht die op meerdere gebieden problemen ervaren? Juist, bij onze stage-instelling.
Bij de instelling hoort ook een school. Sommige kinderen kunnen doorstromen naar deze school, maar voor anderen is dit gewoonweg niet mogelijk. Er zijn weinig kinderen die praten, ook gebruiken ze weinig non-verbaal gedrag om je iets duidelijk te maken.
De omgang met de kinderen is echt heel anders dan thuis. Discussies worden hier niet gevoerd en er is vooral sprake van een autoritaire aanpak. Iets waar ik heel erg aan moet wennen en waar ik mijn weg in zal moeten gaan vinden. Wanneer ik nu iets van kinderen verwacht zijn ze dan ook niet onder de indruk, ik moet mijn vraag aan hen vaak herhalen en echt opdringen voor mijn gevoel. Dit kan ik best begrijpen, want de aanpak die zij gewend zijn is heel anders dan die van mij.
De kinderen worden hier overigens goed verzorgd, ze krijgen te eten, drinken en worden verschoond wanneer nodig. De strengere aanpak is om hen te stimuleren zich verder te ontwikkelen.
Op donderdag zijn we met een aantal kinderen gaan zwemmen, dit vond ik echt heel leuk. Kinderen die anders een hoge spierspanning hebben, leken nu te ontspannen en stuk voor stuk zag je de kinderen genieten.
Omdat we natuurlijk na stage nog genoeg vrije tijd over hebben, hebben we weer wat nieuwe dingen in de omgeving kunnen ontdekken. Zo is er vlakbij een supermarkt met Nederlandse merken als plus, AH en perfect. Weten we eindelijk waar we fruit en groente kunnen kopen en waar de Hermitage mall is: een groot winkelcentrum met allemaal leuke winkeltjes.
Op vrijdag zijn we naar de vreemdelingendienst geweest, nadat ik mijn paspoort had opgehaald dat ik thuis was vergeten (hoe stom kun je zijn), kreeg ik mijn stempel waarmee we een afspraak hebben kunnen maken. Op 14 maart moeten we terug voor hopelijk de laatste goedkeuring en mogen we onze geplande 5 maanden blijven. Vanavond hebben we een feestje bij iemand thuis en gaan we voor het eerst hier op stap. Ik ben benieuwt!
Tot snel weer allemaal, ik vind het leuk jullie reacties te lezen. Hoop dan ook dat jullie dit blijven doen! =)
Dikke kus!
Mijn eerste 3 stagedagen zitten er inmiddels op en ik kan jullie vertellen dat deze erg indrukwekkend waren! Dinsdag hebben we eerst gesproken met onze stagebegeleidster en de directeur van de instelling over wat onze taken zullen zijn en over hoe onze eerste dagen in SU waren. Dit gesprek was erg leuk, ze staan open voor veranderingen en gaven ons een welkom gevoel. Ook hebben we alle geldzaken geregeld (oh ik voel me zo volwassen ;)) en hebben we kennis gemaakt met alle medewerkers die er die dag waren. Wat zijn dit er veel, veel te veel om te kunnen onthouden!
De instelling biedt aan ongeveer 38 kinderen opvang, deze kinderen zitten hier, omdat ze nergens anders worden aangenomen door hun beperking. Hier is het zo dat kinderen als het waren worden gecategoriseerd: blinde kinderen gaan naar een opvang voor blinde kinderen, kinderen met gehoorproblemen naar een daarvoor bestemde opvang etc. Maar waar kunnen dan de kinderen terecht die op meerdere gebieden problemen ervaren? Juist, bij onze stage-instelling.
Bij de instelling hoort ook een school. Sommige kinderen kunnen doorstromen naar deze school, maar voor anderen is dit gewoonweg niet mogelijk. Er zijn weinig kinderen die praten, ook gebruiken ze weinig non-verbaal gedrag om je iets duidelijk te maken.
De omgang met de kinderen is echt heel anders dan thuis. Discussies worden hier niet gevoerd en er is vooral sprake van een autoritaire aanpak. Iets waar ik heel erg aan moet wennen en waar ik mijn weg in zal moeten gaan vinden. Wanneer ik nu iets van kinderen verwacht zijn ze dan ook niet onder de indruk, ik moet mijn vraag aan hen vaak herhalen en echt opdringen voor mijn gevoel. Dit kan ik best begrijpen, want de aanpak die zij gewend zijn is heel anders dan die van mij.
De kinderen worden hier overigens goed verzorgd, ze krijgen te eten, drinken en worden verschoond wanneer nodig. De strengere aanpak is om hen te stimuleren zich verder te ontwikkelen.
Op donderdag zijn we met een aantal kinderen gaan zwemmen, dit vond ik echt heel leuk. Kinderen die anders een hoge spierspanning hebben, leken nu te ontspannen en stuk voor stuk zag je de kinderen genieten.
Omdat we natuurlijk na stage nog genoeg vrije tijd over hebben, hebben we weer wat nieuwe dingen in de omgeving kunnen ontdekken. Zo is er vlakbij een supermarkt met Nederlandse merken als plus, AH en perfect. Weten we eindelijk waar we fruit en groente kunnen kopen en waar de Hermitage mall is: een groot winkelcentrum met allemaal leuke winkeltjes.
Op vrijdag zijn we naar de vreemdelingendienst geweest, nadat ik mijn paspoort had opgehaald dat ik thuis was vergeten (hoe stom kun je zijn), kreeg ik mijn stempel waarmee we een afspraak hebben kunnen maken. Op 14 maart moeten we terug voor hopelijk de laatste goedkeuring en mogen we onze geplande 5 maanden blijven. Vanavond hebben we een feestje bij iemand thuis en gaan we voor het eerst hier op stap. Ik ben benieuwt!
Tot snel weer allemaal, ik vind het leuk jullie reacties te lezen. Hoop dan ook dat jullie dit blijven doen! =)
Dikke kus!
-
23 Februari 2014 - 18:45
Mama:
Nou wat een leuk verslag vind het fijn dat het je zo goed bevalt . En ja wist wel dat je alles zou regelen . Tot zo dan gaan we Skype en dan ga ik mijn vragen op je afvuren . Zet je helm maar op ha ha -
24 Februari 2014 - 05:04
Kel:
Leuk om zo je er ervaringen te lezen, geeft een goed beeld van hoe je week was:) Vreemdelingendienst klinkt meteen zo eng haha.....heel veel plezier zussie en dikke cheek van mij! -
24 Februari 2014 - 18:23
Amy:
Cheek!! -
25 Februari 2014 - 22:03
Sanne:
Ooooih,
Je had me al een aantal dingen via Skype verteld, maar
je verhaal lezen is ook erg leuk.
Ben benieuwd hoe de volgende weken je bevallen en wat je nog mee gaat maken.
Succes deze week! Kussss -
27 Februari 2014 - 02:18
Ria:
Amy, het zal wel moeilijk zijn om aan een autoritaire aanpak te wennen. Wat betekent dat? In de hoek staan?
By the way: Jij schrijft heel goed Nederlands. Can you teach me? I'll be a good student.
I have to switch over to English: I think you are such a compasionate person and you're a natural with kids. Before you know it, you'll have a wonderful rapport with some, if not all the kids.
Wij hebben nog zeker 60 centimeter sneeuw in de tuin. Het is te koud om de sneeuw to melt.
Meisje amuzeer je.
Hugs,
Ria -
02 Maart 2014 - 20:46
Mama:
Wat een leuke foto's dat huis met de vlaggen is dat de ambassade nou schat dikke kus en misschien tot morgen op Skype -
04 Maart 2014 - 00:37
Amy:
Ria, met liefde geef ik je Nederlandse les! Kom je om de week even naar hier dan? ;).
Autoritaire aanpak is dat de kinderen geen inspraak hebben. Ze moeten gewoon luisteren, dit wordt door sommige gedaan door te schreeuwen, dwingen of te slaan (al wordt dit laatste door de meesten gelukkig afgekeurd).
Kuss
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
